سلام ، هیچ می دانید روشهای تربیتی برخی از ما آدمها غلطه اما به زعم خودمان درسته؟

نمونه: در کشور خودمان وقتی در مهد کودک برای تفریح و تحرک و بازی کودکان مسابقه ای تحت عنوان نشتن بر روی صندلی برگزار می شود، در این مسابقه تعدادی صندلی (مثلاً 8 صندلی)در جایگاه مسابقه می چینند و از 9 نفر بچه می خواهند که با صدای موزیک دور صندلی ها بدوند و وقتی صدای موزیک قطع شد ، بلافاصله هر کدام روی یک صندلی بنشینند و آن کسی که نتواند صندلی برای نشستن پیدا کند ، از دور مسابقه خارج خواهد شد لذا هر کدام از بچه بخار اینکه از مسابقه خارج نشوند تلاش می کنند ف همدیگر را هل می دهند و ... تا بالاخره روی صندلی بنشینند و جایزه بگیرند و ... که در این روش نوعی تلاش کردن برای خود ، خواستن برای خود ، خودخواهی ، عدم دلسوزی و چندین رفتار تربیتی منفی . اما در کشور ژاپن این گون نیست ، در آن کشور در این مسابقه از بچه ها می خواهند با قطع شدن موزیک سعی کنند همگی روی صندلی بنشینند و کسی نباید بدون صندلی باشد و اگر 1 نفر نتوانست روی صندلی بنشیند ، ری همه گروه 8 نفره را از مسابقه خارج می کند لذا به این ترتیب همه بچه در تلاش هستند که یک جوری همه بنشینند و همدیگر را بغل کنند و ... و این یک نوع هم بستگی ، دلسوزی ، کارگروهی ف خواستن برای همه ، دوری از خودخواهی است.

متأسفانه بعضاً دیده می شود که برخی نوجوانان و یا جوانان ما در حین سوار شدن به مترو و یا اتوبوس رعایت حال بزرگترها و پیر مردها و یا پیر زن ها را نمی کنند و وقتی فرد مسنی وارد این وسایل نقیله می شود و با ازدحام جمعیت روبرو می شود و جایی برای نشستن پیدا نمی کند ، نوجوان و یا جوان راحت روی صندلی نشسته و تکانی هم به خودش نمی دهد و آن بنده خدا هم مجبور به ایستادن تا مقصد می شود ، لذا بیاییم بچه هایمان را از همان ابتدا حتی در جزیی ترین رفتارهای فردی و اجتماعی اموزش بدهیم ، آموزش دستگیری از نیازمندان ، آموزش عاطفه ، عشق به هم نوع ، آموزش رفتار خوب ، هم بستگی ، دلسوزی و... .